#مریم_سلیمیان، هنرمندنقاش و گرافیستی بااستعداد که با خلق آثار بیادماندنی از اعتراضات ۱۴۰۱ تا ابد درخاطره ها و درتاریخ وفرهنگ ایران جاودان شد.
مریم متولد ۱۶ مهر ۱۳۷۵ از تهران، نقاشی که هنر خود را به صدای اعتراض تبدیل کرد. ویزای هنریاش برای اتریش آماده بود و آیندهای روشن در انتظارش بود، تصمیم گرفت بجای رفتن، در ایران بماند و برای آزادی مردمش بجنگد. مریم نقاشیهایی از مهسا امینی و خدانور لجهای خلق کرد و هنر خود را به ابزاری برای بیان درد و مبارزه تبدیل نمود.
آثار مریم باعث تهدید او به مرگ از سوی عوامل حکومتی شد، اما او از مرگ نترسید و به مبارزه ادامه داد. در ۱۴ دی ۱۴۰۱، هنگام دیدار با مادرش دراصفهان،توسط نیروهای حکومتی به قتل رسید
وقتی نقاشی خدانور را کشید نوشت: «خدانور رو اینجوری به یاد میارم؛ رها و رقصان دور آتشی که قاتلانش رو بلعیده و میسوزونه!
که رقص ما گلولهست تو صورت ستم… ما سرانجام شبی، مست و مدهوش و کمی ژولیده، با بدنهای به خون غلتیده، بر مزار نجس و نحس شما میرقصیم!»
یک هفته قبل از قتلش نوشته بود: «از مرگ نترس که هر زنده مردنیست، در مرگ زنده باش که آنت ستودنیست»
نامش جاویدان❣