🔹در چهار روز گذشته، فقط چهار روز، دستکم ۴۶ نفر در ایران اعدام شدهاند. این فقط یک خبر تلخ نیست؛ اعلام وضعیت فوقالعاده برای جان انسانهاست.
🔹از آغاز سال ۲۰۲۵ تاکنون دستکم ۱٬۷۲۸ اعدام در ایران ثبت شده است؛ یعنی بهطور متوسط بیش از ۵ اعدام در هر روز. فقط در ماه نوامبر ۲۰۲۵، ۳۰۳ نفر اعدام شدهاند؛ حدود ۱۰ اعدام در هر روز. حالا در چهار روز نخست دسامبر، ۴۶ اعدام دیگر اضافه شده؛ یعنی بیش از ۱۱ اعدام در روز. آمار اعدام در ایران به بالاترین حد خود در سه دههی گذشته رسیده است. این دیگر «روند قضایی» نیست، این ماشین کشتار دولتی است.
🔹وقتی در یک ماه، صدها نفر را حلقآویز میکنند و در چند روز، دهها حکم مرگ اجرا میشود، معنایش روشن است: قوهی قضاییه و نهادهای امنیتی، اعدام را نه بهعنوان «آخرین و استثناییترین مجازات»، بلکه بهعنوان ابزار روزمرهی کنترل و ارعاب به کار میگیرند. در چنین وضعیتی، هر بحثی دربارهی «اصلاح قانون» بدون توقف فوری این موج کشتار، تبدیل به فریب افکار عمومی میشود.
🔹این حجم از اعدام، در تعارض آشکار با روح میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی و تمامی استانداردهای حقوق بشری است. وقتی کشوری در سه دهه بیسابقه، به اوج آمار اعدام میرسد، سؤال اصلی دیگر این نیست که «جرمها چه بوده»، سؤال این است که چرا حاکمیت برای ادامهی بقا، به این سطح از خشونت عریان قضایی نیاز دارد.
🔹صدای خانوادههای داغدار و تمام کسانی که زیر سایهی چوبهی دار زندگی میکنند، باید شنیده شود. این اعداد، انساناند، نام دارند، زندگی ناتمام دارند.این کشتار باید متوقف شود.