به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ماده ۱۸، صبح یکشنبه ۱۱ آبان ماه ۱۴۰۴، آیدا نجف لو، نوکیش مسیحی و زندانی عقیدتی محبس در زندان اوین، در پی افتادن از روی تخت به زمین، با آسیب از ناحیه ستون فقرات، مواجه شد و نیازمند اعزام به بیمارستان و دسترسی به خدمات پزشکی است اما از حق درمان قطعی، محروم شده است.
براساس این گزارش؛”آیدا نجف لو، پس از سقوط از تخت و آسیب در ناحیه ستون فقرات، به بیمارستان طالقانی منتقل و از او عکسبرداری شد، اما بدون دریافت درمان قطعی، همان روز با برانکارد به زندان اوین بازگردانده شد و این در حالی است که وی با درد دست و پنجه می کند و در پی این شرایط، سایز زندانیان محبوس در بن زنان اوین، معترض شدند . مسئولان زندان مجددا آیدا نجف لو را به بیمارستان «شهدای تجریش» منتقل کرد و پی از اقدامات تخصصی از قبیل آزمایشها و تصویربرداریهای پزشکی، مشخص شد که مهره T12 ستون فقرات خانم نجفلو دچار شکستگی شده و بنا بر تاکید پزشکان آیدا نجف لو باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد و با توجه به نوع این آسیب، دوره درمان معمولاً طولانیمدت است و بیمار پس از عمل به مراقبتهای تخصصی و فیزیوتراپی مداوم نیاز دارد.
لازم به ذکر است، آیدا نجف لو، در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۴، توسط مجتبی جابریان ـ بازپرس شعبه ۳ دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، از بابت اتهامات «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، «اجتماع و تبانی بر ضد امنیت داخلی و خارجی» تفهیم اتهام شده بود اما در قرار نهایی صادر شده اتهام «تشکیل و راهاندازی و هدایت کلیسای خانگی، اداره جلسات خانگی مسیحیت تبشیری» هم سایر اتهامات این دگراندیش مذهبی اضافه شد.
این نوکیش مسیحی، در بهمن ماه ۱۴۰۳، توسط ماموران وزارت اطلاعات، در تهران، دستگیر و پس از انتقال به بند ۲۰۹ آن نهاد امنیتی و طی مراحل بازجویی ها در تاریخ ۲۴ فروردین ماه ۱۴۰۴، پس از تشکیل چند جلسه بازپرسی در شعبه دادسرای ناحیه ۳۳ قضایی تهران، به بند عمومی(زنان) زندان اوین، منتقل و همچنان در وضعیت بلاتکلیفی بسر برده بود.
نهایتا در تاریخ ۱۵ شهریور ماه ۱۴۰۴، آیدا نجف لو، توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی ـ رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، محاکمه شد و با توجه به تعدد متهمان این پرونده، جلسه دوم دادرسی به اتهامات آیدا نجف لو و سایر متهمان این پرونده، برای تاریخ رسیدگی ۲۹ مهر ماه ۱۴۰۴، تعیین شده بود.
محرومیت زندانیان در ایران از حق درمان و دسترسی به خدمات پزشکی مناسب، یکی از مصادیق نقض آشکار حقوق بشر و اصول دادرسی عادلانه است. در زندان اوین، گزارشهای متعددی از نبود امکانات درمانی کافی، کمبود پزشک، دارو و تأخیر در انتقال بیماران به مراکز درمانی خارج از زندان منتشر شده است.
تخت و بندهای زندان اوین نیز از نظر بهداشتی و فیزیکی در وضعیت نامناسبی قرار دارند؛ تراکم بالای زندانیان، فرسودگی تجهیزات، تهویه ضعیف و کمبود فضای استراحت، موجب بروز بیماریهای جسمی و روانی در میان زندانیان میشود. این شرایط مغایر با «ماده ۱۰ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی» و «قواعد نلسون ماندلا» است که بر رفتار انسانی و شرافتمندانه با زندانیان تأکید دارند.