محمدهادی جعفرپور در اعتماد نوشت:
بیتوجهی به مقولههای فرهنگی-تربیتی در موضوعاتی از این دست، جامعه را به سمت خشونتی هدایت میکند مسری و همهگیر که بروز و ظهور آن به انحاء متنوعی ممکن است. خشونتی که میتواند در قالب استعمال یک کلام حرف و نقض حریم شخصی افراد تا جنایت علیه تمامیت جسمانی ایشان دیده شود.
با نگاهی گذرا به اخبار حوادث ایران این نتیجه حادث میشود که وقوع جنایت خاصه وقوع قتلهای درون خانوادگی اعم از ناموسکشی، فرزندکشی و… رو به فزونی است. آیا در این چهار دهه گذشته حاکمیت توانسته است در قالب طرح پژوهشی-عملیاتی پرده از علل و عوامل وقوع بزه کنار بزند، رک و راست به چرایی وقوع چنین جنایاتی آنهم در جامعهای که متصف به اصول دینی است، پاسخی منطقی، مبتنی بر اصول دهد؟
بدیهی است مهمترین اقدام و به عبارتی اولین گام برای شناسایی چرایی وقوع چنین جرایمی آمار وقوع جنایات خانوادگی در فاصله زمانی قتل رومینا توسط پدرش، قتل بابک خرمدین و امروز قتل عاطفه به دست پدرش که تیتر رسانهها شده است از مراجع ذیربط مطالبه کرد، بلکه متولیان امر به این مهم واقف شوند که جامعه ایرانی به شدت نیازمند اصلاح ساختار تربیتی-آموزشی است./ اعتماد