سخنگوی صنعت آب کشور هشدار داد که سدهای تهران تا پایان دی ماه تنها ۱۷ درصد از ظرفیت خود را پر کردهاند، و این وضعیت بحرانی بهویژه برای جمعیت ۱۴ میلیونی تهران میتواند به بحرانهای جدی در تأمین آب شرب و کشاورزی منجر شود.
بارندگیها ۴۵ درصد کاهش یافته و ورودی آب به سدها نیز ۲۹ درصد کمتر از میانگین پنجساله است؛ شرایطی که تنها با اقدامات فوری قابل کنترل خواهد بود./ کانال آب و محیط زیست
گفته میشود این زندانی سیاسی از درد شدید در ناحیه قلب رنج میبرد و با بیحسی و مورمور شدن دائمی انگشتان دست راست تا آرنج، دستوپنجه نرم میکند.
مسئولان زندان وکیلآباد با انتقال این زندانی به بهداری زندان، علیرغم وخامت حالش در طول دو هفته گذشته، مخالفت کردهاند.
معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: شرایط تالاب از سال ۱۳۹۶ بهبود یافته و در حال حاضر حیات وحش تالاب وضعیت مناسبی دارد.۷ بهمن
به گزارش رکنا، احمدرضا لاهیجانزاده؛ معاون محیط زیست دریایی و تالابهای سازمان حفاظت محیط زیست امروز اظهار کرد: جاده و پل ۷۵ دهنه که در سال ۸۹ مسدود شد، از زمان جنگ تحمیلی و در عملیاتهای خیبر و بدر ساخته شده بود.
وی افزود: این پل که محل ورود جریان کرخه به تالاب هورالعظیم است، بین مخزنهای ۲ و ۳ قرار دارد. با ساخت این پل، مسیر ورودی آب مسدود شد و در طی سه سال، تالاب به کانون گرد و غبار تبدیل گشت.
معاون سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: با تلاشهای مستمر و شکایت قضائی، وزارت نفت دریچهها را باز کرد و آب مجدداً وارد تالاب شد. در زمان بسته بودن تالاب، تمام مساحت آن خشک شده بود، اما اکنون با جریان پیدا کردن آب، تالاب جان تازهای گرفته و حتی صید و صیادی نیز دوباره از سر گرفته شده است.
لاهیجانزاده تصریح کرد: یکی از اقداماتی که انجام شد، احداث زیرگذرها بود که ارتباط بین مخزنهای ۲ و ۳ را مجدداً برقرار کرد و اکنون تبادل آب بهطور مداوم صورت میگیرد. بازگشایی این مسیر در سال ۱۳۹۳ انجام شد و تالاب از سال ۱۳۹۶ به حیات خود بازگشت. سیلاب سال آبی 97-98 نیز کمک زیادی به تالاب کرد و تمامی بخشهای آن در ایران آبگیری شدند.
وی افزود: در حال حاضر حوضچه شماره ۵ تالاب هنوز آبگیری نشده و تنها در مواقع سیلابها آبگیری میشود. بخشهای اکوسیستمی مهم تالاب، یعنی مخزنهای ۱ ، ۲ و ۳ ، آبگیری شدهاند.
نیروهای امنیتی با ورود به کلاس درس «الهه رحمتی»، معلم پایه سوم دبستان لطیفه در منطقه ۷ مشهد، او را بازداشت کردند. براساس اعلام کانال چالش صنفی معلمان، «این بازداشت روز دوشنبه ۲بهمن۱۴۰۳، ساعت ۲ بعدازظهر (زنگ دوم آموزشی) در اقدامی غیرقانونی در مقابل چشمان دانشآموزان، توسط سه مامور مرد و یک مامور زن، انجام شده است.»
کانال چالش صنفی معلمان، این بازداشت را اقدامی مغایر با قوانین دانسته که باعث ترس و وحشت دانشآموزان هم شده است. این کانال صنفی در ادامه با خطاب قرار دادن مدیر این مدرسه نوشته است: «سوال اساسی اینجاست که چرا مدیر مدرسه، خانم “مهین قائمیفرد” که از نیروهای وابسته به نظام است، مانع حضور نیروهای امنیتی نشده تا دانشآموزان، شاهد چنین صحنهای باشند؟» کانال چالش صنفی معلمان این بازداشت را «لکه ننگی در تاریخ آموزشوپرورش» دانسته و در ادامه مینویسد: «وزیر بی کفایت آموزشوپرورش، علیرضا کاظمی، که بهطور آشکار در مقابل این اقدامات سکوت کرده و حتی حمایت میکند، باید پاسخگو این نقض فاحش حقوق انسانی و آموزشی باشد. این رفتارها نهتنها آموزشوپرورش، بلکه آینده کشور را تهدید میکند.»
چطور باید وضعیت این معلم بازداشتی را پیگیری کرد؟
براساس اطلاعاتی که در «کتاب اول مقامات ایرانوایر» ثبت شده، «علیرضا کاظمی»، وزیر آموزشوپرورش در دولت «مسعود پزشکیان» است. برای پیگیری وضعیت این معلم پایه سوم دبستان در منطقه ۷ مشهد میتوان با او و یا «غلامحسین مظفری»، استاندار خراسان رضوی و یا «غلامعلی صادقی»، رییسکل دادگستری خراسان رضوی تماس گرفت. در تماس با این افراد میتوان پاسخ این پرسشها را جویا شد که «در کدام دستورالعمل قانونی آمده است باید بازداشت یک معلم در مقابل چشمان مضطرب دانشآموزان و در سر کلاس درس و محیط آموزشی اتفاق بیفتد؟» یا «یک معلم که در محیط آموزشی مشغول تدریس به دانشآموزان است، چرا باید با او مثل یک مجرم خطرناک تحت پیگرد مواجه شد؟»، «آیا ماموران امنیتی حکم بازداشت و ورود به محل اختفای متهم داشتهاند؟» و یا اینکه «در کدامیک از محاکم قضایی برای این معلم پرونده قضایی ثبت شده وجود دارد که یک قاضی حکم به بازداشت او را صادر کرده باشد؟»/ایران وایر
زایندهرود، شریان حیاتی و نگین تاریخی اصفهان، امروز به نمادی از بحرانهای زیستمحیطی و مدیریتی تبدیل شده است. این رودخانه که روزگاری با جریان دائمی خود، هویت فرهنگی و برند گردشگری اصفهان را در سطح ملی و بینالمللی میساخت، حالا در سکوت و خشکی فرو رفته و چهرهای بیروح از شهر به نمایش گذاشته است.
خشکی زایندهرود که ناشی از مدیریت نادرست منابع آبی، برداشتهای بیرویه و تغییرات اقلیمی است، علاوه بر تأثیر منفی بر تصویر اصفهان در ذهن گردشگران داخلی و خارجی، اقتصاد مشاغل وابسته به گردشگری را به رکود کشانده و حیات اجتماعی و فرهنگی شهر را تحت تأثیر قرار داده است.
در این گزارش، اثرات خشکی زایندهرود بر گردشگری اصفهان، نظرات گردشگران و مشاغل آسیبدیده و تحلیل کارشناسان را بررسی میکنیم و با الهام از تجربیات جهانی مانند رود دانوب در بوداپست و آبراههای ونیز، راهکارهایی برای نجات زایندهرود و احیای برند گردشگری اصفهان ارائه خواهیم داد.
خشکی زایندهرود تأثیری محسوس بر تجربه گردشگران داشته است. زوج آلمانی که به تازگی از اصفهان بازدید کردهاند، میگویند: ما همیشه در کتابها و عکسها، زایندهرودی پر آب با پلهای تاریخی دیده بودیم. تصور میکردیم بتوانیم کنار رودخانه قدم بزنیم و عکسهای زیبایی بگیریم. اما وقتی به اینجا رسیدیم، فقط خشکی دیدیم. این تجربه برای ما ناامیدکننده بود.
«ماریا فرناندز»، یک گردشگر اسپانیایی که برای اولین بار به اصفهان آمده، نظر مشابهی دارد: اصفهان شهر زیبایی است، اما خشکبودن رودخانه، حالوهوای شهر را تغییر داده است. وقتی از پل خواجو رد شدم، نمیتوانستم باور کنم که اینجا رودخانهای ندارد. اگر این رودخانه زنده بود، قطعاً تجربه من متفاوت میشد.
اما ناامیدی تنها به گردشگران خارجی محدود نمیشود. آقای موسوی، گردشگر داخلی از شیراز، میگوید: اصفهان را همیشه با زایندهرود و پلهای تاریخیاش میشناختیم. خانواده ما در یک دهه پیش کنار رودخانه میآمدند و از فضای زیبای آن لذت میبردیم. این بار که آمدیم و بستر خشک رودخانه را دیدیم، تصمیم گرفتیم سفرمان را کوتاه کنیم. اصفهان بدون زایندهرود مثل شیراز بدون حافظیه است.
خشکی زایندهرود مشاغل زیادی را به مرز تعطیلی کشانده است. آقای احمدی، صاحب یک کافه در نزدیکی پل خواجو، میگوید: وقتی زایندهرود پرآب بود، شبها اینجا پر از مشتری بود. حالا گردشگران کمتر میآیند و فروش ما نصف شده است. مجبور شدم چند نفر از کارکنان را تعدیل کنم.
آقای نصیری، فروشنده صنایعدستی در مغازه جنب حاشیه رودخانه، میگوید: قبلاً گردشگران از کنار رودخانه عبور میکردند و صنایعدستی میخریدند. حالا مشتریهای ما خیلی کم شدهاند. خشکی زایندهرود روی همهچیز تأثیر گذاشته است. حتی مردم شهر هم کمتر به اینجا میآیند.
مینا صدیقی، مدرس دانشگاه و کارشناس گردشگری، با تأکید بر جایگاه زایندهرود در هویت فرهنگی اصفهان، میگوید: زایندهرود فقط یک رودخانه نیست؛ این رود یک نماد فرهنگی، تاریخی و اجتماعی است که روح حیاتبخش اصفهان بوده. وقتی گردشگر وارد شهری میشود، انتظار دارد تجربهای زنده و فرهنگی از آن داشته باشد. اما خشکبودن رودخانه باعث میشود گردشگران به این نتیجه برسند که چیزی در این شهر گم شده است.
وی اضافه میکند: برند گردشگری اصفهان بر پایه تاریخ و زیبایی طبیعی بنا شده است. اگر زایندهرود احیا نشود، این برند در رقابت با مقاصد دیگر مانند شیراز، کاشان و حتی یزد تضعیف خواهد شد. اصفهان در حال ازدستدادن جایگاه خود در گردشگری ایران است.
خانم رضایی، یکی از راهنمایان گردشگری اصفهان، از تغییر رفتار گردشگران میگوید: سالها پیش گردشگران خارجی و داخلی برنامههای سفر چندروزهای برای اصفهان داشتند. بازدید از سیوسهپل، پل خواجو و قدمزدن در کنار زایندهرود بخش مهمی از این برنامه بود. اما حالا بسیاری از گردشگران برنامههای خود را کوتاه میکنند و میگویند دیگر جذابیتی برای ماندن نمیبینند.
وی ادامه میدهد: وقتی گردشگری افت کند، اقتصاد شهر هم آسیب میبیند. درآمد بسیاری از خانوادههای اصفهانی به گردشگری وابسته است. هتلها، کافهها و فروشگاههای صنایعدستی به شدت تحت فشار هستند.
نمونههای جهانی مانند بوداپست و ونیز نشان میدهند که با مدیریت صحیح میتوان از بحرانهای مشابه عبور کرد. شهر بوداپست با رودخانه «دانوب» به یکی از قطبهای گردشگری اروپا تبدیل شده است. زمانی که سطح آب دانوب کاهش پیدا کرد، مسئولان با برنامهریزیهای علمی و پایدار، جریان آب را به مسیر اصلی بازگرداندند و ضمن مدیریت منابع آبی، رونق گردشگری را حفظ کردند.
در ونیز، شهری که آب عنصر اصلی حیات آن است، مسئولان با اجرای سیاستهای زیستمحیطی و گردشگری پایدار تلاش کردند تا توازن بین محیطزیست و گردشگری را برقرار کنند. این تجربهها نشان میدهد که احیای زایندهرود نهتنها ممکن، بلکه حیاتی برای حفظ جایگاه اصفهان در صنعت گردشگری است.
احیای زایندهرود بهعنوان یک مطالبه ملی: تخصیص منابع آب از سرشاخههای زایندهرود با مدیریت علمی و اجرای طرحهای پایدار میتواند جریان آب را به بستر رودخانه بازگرداند.
توسعه گردشگری جایگزین: اجرای تورهای فرهنگی و تاریخی، توسعه گردشگری شبانه و تقویت زیرساختهای موجود میتواند آسیبهای فعلی را تا حدی جبران کند.
بازاریابی بینالمللی: سرمایهگذاری در تبلیغات و معرفی ظرفیتهای اصفهان با تأکید بر احیای زایندهرود میتواند تصویر این شهر را در ذهن گردشگران بهبود بخشد.
الهام از تجربه جهانی: استفاده از تجربیات موفق شهرهایی مانند بوداپست و ونیز در مدیریت بحرانهای مشابه، الگویی مؤثر برای اصفهان خواهد بود.
بر اساس صحبتهای کارشناسان، گردشگران و صاحبان مشاغل حاشیه این رودخانه میتوان این نتیجه را گرفت که خشکی زایندهرود، برند گردشگری اصفهان را با بحران روبهرو کرده است. گردشگران داخلی و خارجی از سفر به این شهر دلسرد میشوند و مشاغل مرتبط با گردشگری با رکود دستوپنجه نرم میکنند. درحالیکه تجربه جهانی نشان داده است که میتوان با مدیریت صحیح و توسعه پایدار، بحرانهای مشابه را رفع کرد، احیای زایندهرود و بازسازی برند گردشگری اصفهان باید در اولویت مسئولان قرار گیرد.
از طرفی احیای زایندهرود میتواند نه تنها به بازسازی اکوسیستم و اقتصاد محلی کمک کند، بلکه برند گردشگری اصفهان را که در حال حاضر آسیب دیده است، دوباره احیا کند. این امر نیازمند برنامهریزی جامع، مدیریت علمی منابع آبی و همکاری میان نهادهای دولتی و مردمی است. بازگشت حیات به زایندهرود، بازگشت زندگی به اصفهان است./ اقتصاد آنلاین
مرجان ساتراپی هنرمند فرانسوی- ایرانی، اعلام کرد که در اعتراض به «رفتار ریاکارانه» فرانسه در قبال مردم ایران از دریافت نشان «لژیون دونور»، بالاترین نشان افتخار فرانسه، خودداری میکند. خانم ساتراپی، روز سهشنبه ۲۵ دیماه در نامهای به وزیر فرهنگ فرانسه نوشت که این تصمیم را به دلیل «اصول شخصی» و «دلبستگی به میهن زادگاهش» گرفته است.
این هنرمند که به خاطر کتاب معروفش، «پرسپولیس»، شهرت جهانی یافته است در بخشی از نامه خود مینویسد: «نمیتوانم آنچه را که به عنوان موضع ریاکارانه فرانسه در قبال ایران میبینم، نادیده بگیرم.» او در ادامه میافزاید «مدتی است که واقعاً نمیتوانم سیاست فرانسه در قبال ایران را درک کنم»، و ابراز تأسف کرد که «جوانان ایرانی که عاشق آزادی هستند، مخالفان و هنرمندان حتی ویزای توریستی هم به آنها داده نمیشود»، در حالی که «فرزندان اولیگارشهای ایرانی» بدون هیچ مشکلی در فرانسه در حال تفریح هستند./ ایران وایز
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: ۱۵ درصد مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در ایران به دلیل آلودگی هواست. 1 بهمن
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان یزد گفت: علت ۱۰ تا ۱۲ درصد مرگ و میرها در این استان، منتسب به آلودگی هوا و منابع آلاینده است. ۲۹دی
نسرین ستوده و صدیقه وسمقی، از حامیان و فعالان حقوق زنان، خواستار توقف فشارها بر زنان در ارتباط با نحوه پوشش آنها شدند و از نهادهای بینالمللی ورزشی خواستند که مانع از تحمیل محدودیتها به زنان ورزشکار شوند.
نسرین ستوده، حقوقدان و فعال حقوق بشر، به همراه صدیقه وسمقی، اسلامشناس، در بیانیهای مشترک که نسخهای از آن به رادیو فردا رسیده هشدار دادند که مفاد قانون موسوم به «عفاف و حجاب» عملا در حال اجرا است. به نوشته این دو فعال مدنی، اگرچه «این قانون بیاعتبار» ظاهرا ابلاغ نشده اما زنان در همه جا، از مدارس و دانشگاهها گرفته تا ادارات و غیره، در معرض مزاحمت، تذکر، و آزار گفتاری و رفتاری در ارتباط با پوشش خود قرار دارند. حدود ده روز پیش عباس گودرزی، سخنگوی هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد که به درخواست شورای عالی امنیت ملی، ابلاغ قانون «عفاف و حجاب» به تعویق افتاده است. او گفت که این تعویق به دلیل آن است که دولت مسعود پزشکیان «لایحه اصلاحی» خود درباره اجرای این قانون را ارائه کند. نسرین ستوده و صدیقه وسمقی در بیانیه خود خواستار برچیده شدن تمام فشارها بر زنان شده و به نقش مهم جامعه مدنی و اتحاد مردان و زنان در این زمینه اشاره کردهاند. آنها با اشاره به تبعیضها، محدودیتها و اجبار حجاب بر دختران ورزشکار «که مجبور به ترک میهن میشوند»، خواستار همراهی مردان ورزشکار شده و از نهادهای بینالمللی ورزشی هم خواستهاند که با وضع مقررات مناسب، مانع از تحمیل محدودیتها به ویژه حجاب اجباری بر زنان ورزشکار شوند. به رغم تشدید فشارها بر زنان پس از جان باختن مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد، نافرمانی زنان ایران علیه حجاب اجباری همچنان تداوم داشته است./ رادیو فردا
به گفته حسین تاج، وکیل زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد وی پس از ۱۵سال زندان بدون مرخصی و تبعید به زندان سمنان، برای تحمل حبس اضافه ۲ساله خود به زندان قرچک ورامین منتقل شده است. وی ضمن علت صدورحبس اضافه ۲ ساله وی گفت: «ایشان در دادنامه صادره اخیر به اتهام نشر اکاذیب به تحمل دو سال و به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به تحمل یکسال حبس تعزیری محکوم شدند که حکم اشد قابل اجرا است وی در رابطه با ممانعت مقامات زندان از دادن اجازه ملاقات حضوری به زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد گفت: «متأسفانه این شنیدهها درست است و موکلم از زمان پایان حبس ۱۵ سال! -بدون یک روز مرخصی- در زندان سمنان، برای تحمل حبس دوساله به زندان قرچک منتقل شدند و از آن زمان تا کنون اجازه ملاقات حضوری به خانواده ایشان داده نشدهاست.» وی با اشاره به کارشکنی مقامات زندان قرچک در این رابطه گفت: «علیرغم اخذ دستور دادستانی توسط همسر موکل، مسئولین زندان بیان داشتهاند که در استعلام مأخوذه از اداره ثبت احوال، زوجیت موکل و همسرش احراز نشده و به همین دلیل اجازه ملاقات ندادند. اما به دو دختر موکل اجازه ملاقات کابینی داده شده است. بر اساس آییننامه سازمان زندانها ملاقات عمومی (کابین) هر هفته امکانپذیر است و ملاقات حضوری و خصوصی بنا به احراز شرایط ممکن است. البته که عرف زندانها اعطای ملاقات حضوری یک بار در ماه است لکن درباره خانم اکبری منفرد از طرف زندان زنان قرچک اعمال نمیشود.»/ کانون حقوق بشر ایران
این نهاد مدافع آزادی بیان و حقوق بشر با اشاره به سابقه بازداشت های مهوش ثابت و محکوم شدن او به زندان به “اتهام های واهی” اعلام کرد که خانم ثابت را به عنوان عضو افتخاری پن انگلیس معرفی می کند و از اعضای خود خواست که با او ابراز عمبستگی کنند.
انجمن قلم (پن) بریتانیا با اشاره به این که مهوش ثابت، شاعر و معلم برجستهای در ایران است، اضافه کرد که در سال ۲۰۱۷، او توسط شاعر همکارش، مایکل لانگلی، به عنوان برنده جایزه پن پینتر برای نویسندگان شجاع انتخاب شد.
این انجمن همچنین اعلام کرد که به شدت نگران گزارشهایی است که نشان میدهد مهوش ثابت در دوره بازداشت تحت شکنجه قرار گرفته است.
ژینوس فروتن، فعال حقوق بشر، در مورد وضعیت مهوش ثابت به صدای آمریکا گفت: «نگرانی جدی در مورد وضعیت مهوش ثابت، بازگرداندن او به زندان پس از پایان یافتن دوران توقف حکم است» و افزود: «خانم ثابت پس از بازداشت در سال ۱۳۸۷ به مدت ۱۰ سال تحمل حبس کرد و دوباره در مردادماه ۱۴۰۱ بازداشت شد و در میان بهت و حیرت خانواده و نزدیکانش به ۱۰ سال حبس دیگری محکوم شد.»
خانم ثابت که ۷۱ سال دارد، در آذر سال ۱۴۰۱ در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران، به اتهام «تشکیل و اداره دسته یا جمعیت به قصد بر هم زدن امنیت کشور» به «۱۰ سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، منع سکونت در تهران، ممنوعیت از فعالیت در گروههای اجتماعی، و مصادره شماری از ابزار دیجیتال» محکوم شد. این حکم از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران نیز تایید شد.
خانم فروتن اشاره کرد که پس از بازداشت دوم خانم ثابت، پزشکان به صورت کتبی تأیید کردند که او به بیماریهای استئوپنی و تاندونیت مبتلا است و با توجه به روند پیشرفت بیماری، تحمل شرایط زندان برایش دشوار است و به وخامت حالش منجر میشود.
این فعال حقوق بشر با اشاره به عمل جراحی قلب باز مهوش ثابت اضافه کرد که او «توموری در ریهاش دارد و از برونشیت مزمن رنج میبرد» و تاکید کرد که «اینها همه حاصل سالها بیتوجهی و عدم رسیدگی درمانی در زندان است.»
وی همچنین گفت: «زندگی مهوش ثابت بازتابی از وضعیت دهها بهائی دیگر است که به بهانههای واهی بازداشت شده و به صورت سیستماتیک تحت ظلم و ستم قرار میگیرند» و افزود: «این افراد نه تنها از حقوق انسانی و آزادیهای بنیادین خود محروم میشوند، بلکه فرصت خدمت به جامعه و مشارکت در بهبود وضعیت ایران نیز از آنان سلب میشود.»
این فعال حقوق بشر در مورد شرایط خانم ثابت تاکید کرد که «تحمل این همه درد و رنج صرفاً به دلیل بهائی بودن، با هیچیک از اصول انسانی، اخلاقی و حقوق بشری سازگار نیست و مهوش ثابت هرگز نباید به زندان برگردد.»
شهروندان بهائی پس از انقلاب بهمن سال ۱۳۵۷ در ایران به طور نظاممند در معرض اعدام، تبعیضهای گسترده اجتماعی و سیاسی، و برخوردهای غیرقانونی از جمله بازداشت و هتک حرمت به آرامستانهای شان قرار گرفتهاند.
منابع غیررسمی در ایران حاکی از آن است که بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی میکنند اما قانون اساسی جمهوری اسلامی مذهب بهائیان را به رسمیت نمیشناسد.
سرکوبها و محدودیتها علیه بهائیان ایران در سالیان اخیر تشدید شده است.
سازمان ملل متحد تخمین میزند که دستکم ۷۰ بهائی در بازداشت یا در حال گذراندن دوران محکومیت خود در ایران باشند در حالی که ۱۲۰۰ تن دیگر تحت پیگرد قانونی قرار دارند یا قبلاً محکوم شدهاند.
دیده بان حقوق بشر در فروردین سال جاری اقدامات جمهوری اسلامی ایران در آزار و اذیت اقلیت بهائیان را «جنایت علیه بشریت» توصیف کرد.
دیدهبان حقوق بشر، که مقر آن نیویورک استُ در گزارش خود گفت که پرونده آزار و اذیت بهائیان در ایران در حوزه صلاحیت دادگاه بینالمللی کیفری است.
بر اساس حکم صادره توسط شعبه اول دادگاه انقلاب اصفهان، آقای یزدی بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، دو سال ممنوعیت فعالیت در فضای مجازی، دو سال محرومیت از حقوق اجتماعی بر اساس ماده ۲۶ ق.م.ا و ضبط تلفن همراه محکوم شده است.
این فعال سیاسی در تیرماه سال ۱۴۰۲ پس از مراجعه به دادسرای عمومی و انقلاب اصفهان بازداشت و سپس به زندان دستگرد اصفهان منتقل شده بود. وی در تاریخ ۲۱ تیرماه همان سال با تودیع وثیقه آزاد شد.
حسین محمدی یزدی، فعال سیاسی و مدیر مسئول سابق سایت مبین ۲۴ و کانال خبری ایران تایمز پیشتر سابقه بازداشت و برخوردهای قضایی را داشته است.
وی کشف هشت اسلحه و بیش از ۷۰ قطعه دیگر ادوات شکار و صید از متخلفان را سایر اقدامات محیط زیست خواف در این مدت برشمرد.
رییس اداره حفاظت محیط زیست خواف ادامه داد: ۷۴ شکارچی مجاز این شهرستان در دو دوره آموزشی با قوانین شکار و صید و کلیات حفاظت محیط زیست آشنا شدند.
خواف با یک میلیون هکتار وسعت از وسیعترین عرصههای طبیعی در بین شهرستانهای استان خراسان رضوی برخوردار است و دارای یک منطقه حفاظت شده، یک تالاب ملی و ۲ منطقه شکار ممنوع است.
عرصههای طبیعی خواف از نظر حیات وحش جانوری، زیستگاه گونههای تحت حمایتی چون پلنگ ایرانی، قوچ و میش وحشی، آهو، فلامینگو و حواصیل و تعدادی دیگر گونههای نادر پرندگان و حیات وحش است.
مرکز شهرستان خواف با ۱۲۳ کیلومتر مرز مشترک با کشور افغانستان در ۲۶۸ کیلومتری جنوب شرقی مشهد واقع است.